باز هم نتایج کنکور کارشناسی آمد و قرار شده فیلمی برای معرفی رشته علوم کامپیوتر درست کنیم.

یک دفعه دیگر هم این کار را انجام داده بودم. فیلمش را می‌توان اینجا پیدا کرد. ولی آدم نمی‌تواند همان که آن موقع گفته را دوباره بگوید. خوب آدم هر موقعی در یک حالی است. انشاء الله آماده شد همینجا پیوندش را می‌گذارم.

یک ایده هم این بود که با کمک بچه‌های شورای صنفی این فیلم را درست کرده و تدوین کنیم. متاسفانه نمی‌رسیم به زمان‌بندی. ولی اگر بعد از این مدت محدود شورای صنفی‌ها زحمت بکشند و این کار را بکنند خوب است. اصلا قسمتی از فیلم را خودشان بسازند. با مصاحبه با دانشجویان و دیگر اساتید. خیلی می‌توان حرف‌های جالبی در مورد دانشکده و معرفی رشته کرد.

برگزاری کلاس‌ها به صورت مجازی خوبی‌ها و بدی‌های خود را دارد. در کلاس‌های مجازی همراه کردن دانشجویان مخصوصا وقتی که می‌توانند با یک کلیک به صفحه‌های شامل مطالبی هیجان انگیزتر بروند خیلی سخت است. تازه می‌توانند همیشه به این فکر کنند که اگر الآن درس را دنبال نکردند بعدا می‌توانند فیلم درس را مشاهده کنند. اگرچه برخی اوقات این استدلال تنها یک بهانه است، اما برخی اوقات نیز این استدلال به خوبی کار می‌کند.

از طرف دیگر شاید بتوان از این شرایط استفاده کرد و مدل جدیدی از تدریس را آغاز کرد.

یک ایده‌ای که شاید در کلاس‌های این ترم اجرا کنیم این است که سوال‌های کلاسی را به صورت آزمون‌های بسیار کوتاه برگزار کنیم. یعنی سوال‌هایی بپرسیم و از همه بخواهیم که به آن سوال‌ها پاسخ بدهند. بدین صورت دانشجویان بیشتر مجبور می‌شوند که با روند کلاس جلو بیایند. مخصوصا که اگر این موضوع نمره هم داشته باشد. البته این موضوع اضطراب کلاس را زیاد می‌کند که اصلا چیز خوبی نیست. اما می‌توان آزمایش کرد.

یک کار دیگر که برخی اساتید انجام می‌دهند درخواست مشارکت از دانشجویان است به صورتی که دوربین و میکروفون یکی از دانشجویان را به صورت اتفاقی روشن می‌کنند و از ایشان چیزی می‌پرسند. این هم کار خوبی است، اما استرسش دیگر خیلی زیاد است!

یک پیشنهاد میانی می‌تواند این باشد که برای هر جلسه تعدادی داوطلب داشته باشیم که ایشان مشارکت در کلاس را انجام بدهند. مثلا سوال‌های سخت‌تری که برای جلورفتن روند کلاس لازم است را ایشان پاسخ بدهند تا با ایده‌های متنوعی جلو بیاییم. این هم پیشنهاد خوبی است، اما فعلا دستیاران آموزشی درس با این مخالفت کردند.

اما به هر صورت مشارکت دانشجویان مخصوصا در کلاس‌های مجازی باید خیلی جذابیت درس کمک کند.

موضوع دیگری که البته برمی‌گردد به توانایی‌های سامانه‌های موجود دانشگاه این بود که کلاس را کجا برگزار کنیم. ظاهرا برای هر کلاس درس یک اتاق مجازی درست شده، اما آن‌طور که متوجه شدم برای ورود به آن باید در صفحه درس در cw یک بلاکی اضافه شود. بر روی کلید آن بلاک که می‌زنید شما را می‌برد به کلاس درس. اما ظاهرا لینک کلاس درس برای هر فردی فرق می‌کند. لینکی که به اساتید داده می‌شود برای مدیران درس است در نتیجه اگر کسی آن لینک را داشته باشد می‌تواند کلاس را اداره کند. مثلا میکروفون‌ها را خاموش و روشن کند و از این قبیل کارها. درنتیجه این روش خیلی خوبی برای به اشتراک‌گذاری کلاس درس نیست. ظاهرا لینک مهمانی هم برای کلاس‌های درس وجود ندارد. برای افرادی هم که در cw نیستند، مثلا از دانشگاه‌های دیگر هستند امکان ثبت نام آزاد در cw وجود ندارد. خلاصه اینکه به اشتراک‌گذاری کلاس درس کار سختی است. البته این سوال را از قسمت آموزش‌های الکترونیک دانشگاه نیز کردم. ایشان می‌گفتند هر فردی که وارد کلاس درس بشود، مستقل از لینک، بسته به اینکه چه سمتی دارد وارد کلاس می‌شود. اما لینکی که بنده داشتم را در هر مرورگری که باز می‌کنم باز هم مدیر است.

در مقابل هر استاد یک اتاق مجازی دارد. ظاهرا می‌توان به راحتی لینک آن را به همه داد. بدین ترتیب انشاء الله کلاس‌ها را در اتاق مجازی استاد برگزار می‌کنیم. در این زمینه مشاوره‌های شورای صنفی جای تشکر دارد. پس بدین ترتیب قاعدتا کلاس‌ها در این آدرس برگزار خواهد شد.

در هر کدام از زمینه‌ها اگر پیشنهادی دارید شنیدن آن‌ها می‌تواند جالب باشد.

خدا را شکر مقاله بنده به نام «الگوریتمهای تقریبی برای بازسازی درخت تبارزایی، از کاربردهای علوم کامپیوتر نظری در زیستشناسی و بیوانفورماتیک» برای چاپ در مجله فرهنگ و اندیشه ریاضی قبول شد. انشاء الله وقتی چاپ شد پیوندش را اینجا قرار می‌دهم.

چکیده مقاله:

مسئله استنتاج درخت تبارزایی مسئله‌ای قدیمی در زیست‌شناسی است که در آن به دنبال درختی هستیم که شباهت موجودات را نشان بدهد. الگوریتم‌های موجود برای بازسازی درخت تبارشناسی عموما الگوریتم‌هایی اکتشافی هستند.این الگوریتم‌ها براساس شهود ارائه‌دهنده کار می‌کند و در مورد نحوه و میزان بهینه بودن آن‌ها هیچ تضمیمینی وجود ندارد. در مقابل، الگوریتم‌های تقریبی اگرچه پاسخ بهینه را پیدا نمی‌کنند (چون احتمالا این کار امکان‌پذیر نیست)، اما در مورد میزان فاصله پاسخ‌شان با پاسخ بهینه می‌توان تضمین‌هایی ارائه کرد.

در این مقاله الگوریتمی تقریبی برای مسئله بازسازی درخت تبارشناسی تومور را بررسی می‌کنیم. الگوریتم بررسی شده در این مقاله از تغییر الگوریتمی برای مسئله درخت اشتاینر به دست آمده است. الگوریتم ارائه پیش از این در مقاله Alon [TCBB, 7, 1 (2008)] مطرح شده است. در این مقاله یکی از کاربردهای علوم کامپیوتر نظری در طراحی الگوریتم برای مسئله‌های بیوانفورماتیک را با دقت بررسی خواهیم کرد پس این مقاله برای علاقه‌مندان به علوم کامپیوتر مناسب است.

کلا مقاله علمی-ترویجی نوشتن جذابیت‌های خود را دارد. مخصوصا که اگر برخی افراد مقاله‌ها را بخوانند و این مقاله‌ها ایشان را علاقه‌مند به موضوعی بکند!

کلا دکتر رستگار دانشمند جالبی است. فعالیت‌های عجیب و غریب علمی و سیاست‌گذاری علم انجام می‌دهد که همگی جالب هستند. معمولا هم کارهایشان مملو است از ایده‌های جالب.

ظاهرا ایشان مقاله‌ای با عنوان «چه مسائل بنیادی ریاضی برای سرمایه گذاری در تحقیقات ریاضی ایران مناسبند؟ » نوشته‌اند. نسخه‌ای از مقاله را می‌توان اینجا پیدا کرد. در این مقاله یک دسته‌بندی جالب از فعالیت ریاضی‌دان‌ها ارائه کرده‌اند و پیشنهادهایی برای اینکه هر کدام می‌توانند چه نقشی را برای کشور بازی کنند ارائه کرده‌اند. شاید خواندن آن خالی از لطف نباشد.

ظاهرا در این کنفرانس سعی می‌کنند به مسائل مربوط به یادگیری ماشین بپردازند و مخصوصا در نظر نظری! اخیرا خیلی هم مورد توجه قرار گرفته. شاید نگاهی به مقاله‌هایش بد نباشد.

مثلا لیست مقاله‌ها را نگاه کنید شامل چند تا مقاله است؟! اگر فردی شمرد بگوید چند تا بوده.

به هر حال خواندن این نوشته و لیست مقاله‌های جالب و موضوعات جالب از اینجا خوب است. به طور خاص این مقاله به نظرم خیلی جالب است. اگرچه نمی‌دانم دقیقا چیست.

در مساله k-برش در گراف، هدف یافتن مجموعه‌ای کوچک از یال‌ها است که با حذف آن‌ها گراف به حداقل k مولفه هم‌بندی تقسیم شود. الگوریتم کارگر-اشتاین نیز یک الگوریتم احتمالاتی با ایده‌ای ساده برای این مساله است.

عنوان این نوشته نام تقریبی مقاله‌ای است که به تحلیل دوباره الگوریتم کارگر-اشتاین برای k-برش در گراف پرداخته. تا آن‌جایی که متوجه شدم مقاله نشان داده که احتمال انتخاب برش‌های مناسب در الگوریتم مورد بحث بهینه است.

مقاله تحلیل جدیدی برای الگوریتم قدیمی کارگر-اشتاین ارائه کرده و نتایج حاشیه‌ای دیگری نیز گرفته است.

لینک مقاله.

The Karger-Stein Algorithm is Optimal for k-cut

Anupam Gupta, Euiwoong Lee, Jason Li(Submitted on 20 Nov 2019)

In the k-cut problem, we are given an edge-weighted graph and want to find the least-weight set of edges whose deletion breaks the graph into k connected components. Algorithms due to Karger-Stein and Thorup showed how to find such a minimum k-cut in time approximately O(n2k−2). The best lower bounds come from conjectures about the solvability of the k-clique problem and a reduction from k-clique to k-cut, and show that solving k-cut is likely to require time Ω(nk). Our recent results have given special-purpose algorithms that solve the problem in time n1.98k+O(1), and ones that have better performance for special classes of graphs (e.g., for small integer weights). In this work, we resolve the problem for general graphs, by showing that for any fixed k≥2, the Karger-Stein algorithm outputs any fixed minimum k-cut with probability at least O^(n−k), where O^(⋅) hides a 2O(lnlnn)2 factor. This also gives an extremal bound of O^(nk) on the number of minimum k-cuts in an n-vertex graph and an algorithm to compute a minimum k-cut in similar runtime. Both are tight up to O^(1) factors. The first main ingredient in our result is a fine-grained analysis of how the graph shrinks—and how the average degree evolves—under the Karger-Stein process. The second ingredient is an extremal result bounding the number of cuts of size at most (2−δ)OPT/k, using the Sunflower lemma.

عنوان مقاله‌ای است در نیچر. مقاله را می‌توانید در اینجا پیدا کنید.

یکی از دوستان این کتاب را معرفی کرد. خیلی کتاب جالبی است و مساله‌های زیادی را به صورت برنامه‌ریزی خطی-صحیح صورت‌بندی کرده. برای افرادی که بخواهند مساله‌هایی پیدا کنند که به صورت ریاضی می‌توان صورت‌بندی کرد منبع خوبی است. حتی برای اینکه درسی در این زمینه ارائه بشود شاید خوب باشد.

مشخصات کتاب:

Publisher: Cambridge University Press

Online publication date: May 2019

Print publication year: 2019

Online ISBN: 9781108377737

DOI: https://doi.org/10.1017/9781108377737

پیش از این نیز مدرسه تابستانی سرطان را معرفی کرده بودم. حال این گروه فعال و پرکار دانشجویی یک ویژه‌نامه‌ای نیز تهیه کرده‌اند که در انتهای این نوشته قرار دارد. امیدوارم مدرسه خوبی باشد.

در ترم آینده دکتر اعتصامی و دکتر دهقانی درسی ارائه می‌کنند با نام الگوریتم‌های امروزی. هر دو مدرسین از پژوهشگران برجسته در زمینه‌های نظریه علوم کامپیوتر هستند و مباحث درس نیز مباحث جالبی است. کلا توصیه می‌شود.